Aeternam Caritate

Je ne sais pas pourquoi plus je grandis, plus j’ai cette impression qui s’enracine dans mes convictions : il existe au Liban deux mondes parallèles de jeunesse chrétienne qui vivent au sein du même pays, du même village, de la même école et université et parfois malheureusement sous le même toit! Peut-être suis-je pessimiste dans mes pensées, d’ailleurs je souhaite être trompé pour effacer ce cauchemar, mais partout où je me trouve je le sens très fort ! Je perçois cette grande vallée qui sépare les deux mondes de jeunes libanais : ceux qui sont proches de Dieu face à ceux qui sont loin de Dieu... Pourquoi mêles-tu Dieu de tout ça ? Qu’est-ce qu’il a à faire ici me diriez-vous... Eh bien, tout est relié à Lui que nous le désirons ou pas. J’écris ces paroles en sachant que je fais partie d’un de ces deux mondes que j’ai cités ! En plus, j’ai une amertume au cœur pour le fait que je néglige presque totalement la géographie de l’autre monde, j’ai une ...

لفتتني جملة من إحدى أغاني جوليا بتقول: "نحن مركب بِبحر العالم والأمواج صارت جبال..." هالصورة الشعريّة دخلت دخول البرق على ذهني وخلّتني فكّر بأمور كتيرة وإرجع عيد حساباتي. نجاحاتنا الشخصيّة و"إنجازاتنا" اللّي منبقى شايفينا ومش مصدّقين بتعمينا وبتخلّينا نشوف حالنا بحجم مختلف تمام الإختلاف عن حقيقتنا. منفكّر حالنا صرنا أقوياء كفاية لنتصدّى لأيّ صعوبة ممكن تعترض طريقنا، ولوهلة منتحوّل منافسين بالوعظ والفلسفة لأعظم المفكّرين اللّي منسمع عنن من أوّل ما وعينا عالدّني: سقراط، أفلاطون أو أرسطو... نعم، مركبنا الصغير بصير بنظرنا "تايتانيك" جديدة قادرة تعبر أكبر جبل ثلج من دون ما تنهزّ ولكن... هالنظرة المغرورة والمتشاوفة ما بتضاين كتير قبل ما ترجع لحجمها الطبيعي لمّا تصطدم بالواقع الأليم اللّي بيغلبنا وبيصدمنا وبِعيدنا لحجمنا الطبيعي، إنسان مخلوق ومحدود بالحجم والوقت والزمن بقلب عالم عمره مليارات السنين... هالمركب الصغير والضعيف اللّي هوّي نحنا عم يعبر من لحظة تكوينه ببحر العالم، لمّا يكون بأوّل مشواره بتبقى بالعادة رحلته سهلة والبحر هادي والهدف واضح ...

بكرا بسّ تكبر بتبقى تفهم... بعدك زغير... الحياة بتكبّرك وبتعلّمك... عبارات كتيرة تعوّدنا من أوّل ما بلّشنا نفهم ونحلّل ونسأل أسئلة إنّو نسمعها من الأكبر منّا... شو يعني إكبَر؟ مين اللّي بيقول أيمتى صرت كبير أو لاء؟ معقول شي مرة أوصل لمطرح وقول: أنا خلص صرت كبير! على قدّ ما اختبرت لهلّق من الحياة، فيّي قلّكن إنّو صرت أكيد من شغلي وحدي: كلّ ما نكبر بالخبرة وبالحياة نتيجة المصاعب والتحدّيات اللّي منواجهها، ونتيجة الظروف الخارجة عن إرادتنا اللّي بتدخل على صميم حياتنا و"بتشقلب" الميازين "فوقاني تحتاني"، كلّ ما نشعر إنّو بعدنا بحاجة لنكبر أكتر. قدرتنا على النموّ والإستيعاب بتشبه المغيّطة، قدّ ما تطوّرها، قد ما تكبر وتنمى... من هون منفهم ليش يسوع قال: "إن لم تعودوا كالأطفال لن تدخلوا ملكوت السماوات". لأنّو الطفل ببساطة هوّي الإنسان الصغير بحجمه وبفهماته، بسّ كبير بتعلّقه بأهله وبيوثق فيُهن عالعمياني... ونحن كمان قدّ ما نجرّب ونحاول نكبر بطاقتنا الشخصيّة وبإجتهاداتنا، ما رح تنقش معنا إلاّ لمّا نعرف نتعلّق بالربّ ونوثق فيه ثقة الأولاد بأهلهم.