Aeternam Caritate

« Le chemin le plus dur, ce n’est pas celui qui monte, c’est celui qui descend » (Saint Ignace de Loyola). En traversant rapidement un livre spirituel, je tombe sur cette phrase paradoxale de saint Ignace et qui vient à un moment où je pensais vraiment à cette idée. Même si elle est paradoxale, cette idée n’est en fait pas nouvelle pour moi, puisque je l’ai déjà expérimentée à plusieurs reprises dans mon cheminement personnel. C’est le mystère et la majesté de la vraie vie chrétienne ! Scientifiquement parlant, le chemin qui monte exige beaucoup d’efforts et il est presque insupportable puisqu’il s’agit de porter son corps et de le pousser vers le haut. Au contraire, le chemin qui descend s’avère extrêmement facile puisque tout ce qu’il exige de nous c’est de nous laisser aller sans peine, ni efforts. Mais, du point de vue de la foi cette logique n’est pas vraie, puisque toute montée spirituelle est paisible et assure à son détenteur une paix et un bonheur extrê...

كنت عم فكّر مؤخّرًا، إذا حدا سألني شو اللّي بيعطيني دافع يومي لكمّل حياتي برجاء دايم، شو ممكن يكون جوابي؟ صراحة ما كتير فكّرت لأنّو الجواب لَمَع دغري بِفِكري: عدم معرفة شو مخبّى لإلي بالمستقبل القريب والبعيد. عنجدّ إذا الإنسان اتطلّع بحياته كهديّة متجدّدة مع كلّ شروق شمس، كتير مقاييس بتتغيّر! شو حلو عيش متل الطفل اللّي ناطر دايمًا يفتح هديّة عيده. كيف إذا كلّ يوم ويمكن أكتر من مرّة ياليوم عم يطلعلو هديّة؟ اللّي بيعطيني دافع لآمن وحبّ حياتي هو عنصر المفاجأة اللّي عايشها بكلّ لحظة بحياتي. بوعى الصبح حاطط براسي مشروع مبكّل ومخطّط مفصّل لنهاري، وبنام بالليل على مشاريع تانية فاجأتني فيها الحياة. شوفوا تاريخ البشريّة كيف إنّو أغلب الأحداث المفصليّة فيه – الحلوة والمرّة طبعًا – صارت بوقت ما حدا كان حاسبلها حساب! في كتير ناس ممكن يسمّوا هالحقيقة الحاضرة بقوّة بحياة كلّ إنسان على هالأرض: حظّ أو قدر. ولكن أنا شخصيًّا بفضّل سمّيها: هدّية أو مفاجأة ( surprise ). حياتي عطيّة من الربّ. هيدي الحقيقة بالنسبة لإلي، ولأنّي مآمن فيها، فكلّ لحظة من حياتي هيّي لخيري ونموّي، حتّى اللحظة المر...